یا ایتها النفس المطمئنه!ارجعی الی ربک راضیه مرضیه

این واپسین روزهای نود و دو،بزرگواری که بزرگوارانه همیشه تحملم کرده اند،سیاه پوش ِ نبودن ِ مهربان مادربزرگ شان شدند.

چقدر دوست داشتم با تبریک هایم،گوشه ای از زحماتشان را جبران کنم،افسوس که روزگار از ازل پیش بینی نشده آفریده شد.

+بزرگوار!تسلیتِ قلبِ کوچکم را بپذیرید.برای آن عزیز سفر کرده آرامش و رحمت الهی و برای شما و خانواده تان،صبر را از مهربان خدایمان طلب میکنم.

++زمزمه ی فاتحه ای برای آرامش روحشان را از جانبِ دل های همیشه پرمهرتان ایمان دارم.

+++بابت تاخیر در کامنت های پست قبل،ببخشایید ... ان شاءلله به زودی جوابگوی مهربانی ِ همیگی تان خواهم بود.

++++دعایم بفرمایید.

ای که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد/حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

باسمک یا کاشِف الکٌرٌبات

تو را به اسماء اعظمت میخوانم ...

و تو مهربان تر از آنی که دلم را لبریز آرامش نکنی.

+تقویم خانه مان،چه زود به صفحه ی آخرش رسید ... واپسین روزهای سال را نیکو و لبریز آرامش برایتان آرزو دارم .

++لا إلهَ إلاّ اَنت سُبحانَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین. (آیه شریفه 87-سوره مبارکه انبیاء)

+++به اندازه ی برهم زدن پلک هایتان برهم،مرا هم دعا.

عنوان از عماد خراسانی.